اضطراب یک احساس ناراحت‌کننده و مبهم ترس ، وحشت ، یا خطر با منشای ناشناخته است که بر فرد مسلط می شود. برای بعضی از افراد این حالت ممکن است ناگهانی روی دهد و بر طرف شود، اما برای بعضی دیگر این حالت به صورت مزمن در می‌آید.
انواع اضطراب از نظر علمی
اضطراب حاد ناشی از موقعیتی خاص ، اختلال در تطابق یافتن با شرایط تازه ، اختلال اضطرابی عمومی شده ، اختلال هراس ، اختلال تنش‌زای پس از حادثه ، ترس مرض‌گونه و اختلال وسواسی ـ جبری.
علایم شایع بیماری اضطراب
احساس اینکه یک اتفاق نامطلوب یا زیانبار به زودی رخ خواهد داد، خشک شدن دهان ، مشکل در بلع ، یا خشونت صدا ، تند شدن تنفس و ضربان قلب ، تپش قلب ، حالت لرزش یا پرش عضلات ، ناتوانی جنسی ، انقباض عضلات ، سردرد ، کمردرد ، عرق کردن ، تهوع ، اسهال ، کاهش وزن ، خواب‌آلودگی ، مشکل در تمرکز ، منگی یا غش ، تحریک‌پذیری ، خستگی ، کابوس ، مشکل در حافظه.
بروز اختلال در روابط اجتماعی و شغلی ، افزایش ناگهانی میزان اضطراب ممکن است موجب بروز حمله هراس و فرار از موقعیت شود، وابستگی به داروها و نامنظمی ضربان قلب از دیگر علائم این بیماری هستند.
علل بروز اضطراب
حین فعال شدن مکانیسم‌های دفاعی بدن برای مبارزه یا فرار ترشح آدرنالین از غدد فوق‌کلیوی افزایش می‌یابد، و موادی که از تجزیه آدرنالین در بدن جمع می‌شوند (کاتکول آمین‌ها) نهایتاً بخشهای مختلف بدن را تحت تأثیر قرار می‌دهند. تلاش برای پرهیز از اضطراب خود موجب اضطراب بیشتر می‌شود. استرس با هر منشاء (مثلاً مشکلات اجتماعی یا مالی) ، سابقه خانوادگی اضطراب ، خستگی یا کار زیاد ، وقوع مجدد موقعیتهایی که قبلاً استرس‌زا بوده‌اند یا طی آنها به فرد آسیب رسیده است، بیماری جسمانی ، تکامل طلبی غیرمنطقی ، ترک اعتیاد و … خطر بروز اضطراب را تسریع می‌کند.
درمان اضطراب با طب هومیوپاتی
برای درمان غیردارویی می توان از ورزشهایی مانند یوگا و تمرینات ذهنی کمک جست.
در موارد شدیدتر که به روشهای فوق پاسخ نمی دهند نیاز به درمان داروییست.
متاسفانه اکثر داروهایی شیمیایی ضداضطراب وابستگی دارویی ایجاد می کنند و نیز موجب عوارضی مانند یبوست خواب آلودگی کندی و … می شوند.
هومیوپاتی با تقویت سیستم ایمنی و تنظیم بالانس هورمونی بدن موجب درمان کامل اضطراب می شود و از طرفی عوارضی مشابه داروهای شیمیایی ندارد.
